بسم الله الرحمن الرحیم
عنوان: درک عدالت خداوند در تفاوت دین داری در زمان غیبت و ظهور
گروه ۱: پاسخ های مربوط به حقانیت توحید
شماره: ۸
نوع پاسخ: نوشتاری و صوتی
– پاسخ صوتی را در پایین متن دریافت نمایید.
تاریخ ثبت: سی و یکم شهریور ماه هزار و چهارصد و دو
سؤال:
سلام علیکم خسته نباشید پرسشم این است مردم در عصر ظهور به برکت مولا علیه السلام و الصلاة بخاطر آن مدینه فاضله ای که درست می شود حفظ تقوی بسیار راحت تر از عصر غیبت هست این با عدالت خدای مهربان چگونه جمع می شود؟ منتظرم و ممنونم.
پاسخ نوشتاری:
علیکم السلام
این سوال شما می تواند گسترده تر باشد، و در مقایسۀ زمان های تاریخی مختلف با یکدیگر مطرح گردد؛ مثلا ممکن است کسی بگوید: دین داری در زمان حکومت سلیمان بن داود که خود حاکم بود به مراتب آسان تر از زمان ابراهیم بود که حتی خودش را گرفتند و با منجنیق در آتش افکندند.
حال از جمله موضوعاتی که این امر را تبیین می کند که هرچه شرایط دین داری و حفظ تقوی سخت تر باشد پاداش دین داران و متقین بیشتر خواهد بود، عبارتند از:
الف- امام هادی علیه السلام در رسالۀ رد بر جبر و تفویض در تحف العقول، از جمله می فرمایند:
بدون شک خداوندی که جلالت و عزت ورزیده است، بر اساس میزان توانمندی و امکاناتی که در اختیار بندگان قرار داده است، به آنها در مقابل اعمال شان پاداش می دهد و در مقابل عملکرد (نادرست شان) عقوبت می نماید.
ب- امام باقر علیه السلام در حدیثی در کتاب خصال (ج۱ ص۱۷ ح۶۱) می فرمایند: به درستی که اعمال خیر به آن مقدار در ترازوهای سنجش در روز قیامت سنگین و وزین خواهد بود که انجام آن بر ساکنین دنیا سنگین است.
ج- خداوند عزوجل در سورۀ انبیاء (آیۀ ۹۴) می فرماید: و هرکس در حالی که مؤمن است چیزی از اعمال صالحه را انجام دهد هیچ مقدار از سعی و تلاش او نادیده انگاشته نمی شود و در مقابل آن ناسپاسی نخواهد شد و ما برای او ثبت خواهیم کرد.
به علاوه خاصتاً در مورد زمان غیبت امام زمان علیه السلام و شرافت ویژه کسانی که در چنین زمانی در دین داری و حفظ تقوی باقی بمانند، از جمله چنین وارد شده است:
د- پیامبر در وصیتشان در کتاب من لا یحضره الفقیه (ج۴ ص۳۶۶) به امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیهما السلام می فرمایند: ای علی، عجیب ترین مردم از لحاظ ایمان و عظیم ترین آنها از لحاظ یقین، گروهی در آخرالزمان می باشند که پیامبر را درک نکردند و حجت خداوند نیز از آنها پنهان شده است، و به سیاهی بر روی سفیدی ایمان می آورند.
ه- در کتاب بصائرالدرجات (ص۸۴ ح۴) از امام باقر علیه السلام که می فرمایند: روزی رسول خداوند در حالی که جماعتی از اصحابشان در نزدشان بودند، دوبار فرمودند: پرودگارا مرا به ملاقات برادرانم نایل کن؛ آن اصحابی که در اطرافشان بودند، گفتند: ای رسول خداوند، مگر ما برادران شما نیستیم؟ فرمودند: نه، شما اصحاب من هستید؛ و برادران من گروهی از اهل آخرالزمان می باشند که بدون آنکه مرا دیده باشند به من ایمان می آورند. که خداوند قبل از آن که ایشان را از صلب پدران و ارحام مادرانشان خارج کند، آنها را با نام های خودشان و پدرانشان به من معرفی کرده است.
و همانا پایداری یک کدام از آنها بر دینش از کندن خارهای تیز شاخۀ گَوَن در شب تاریک با دست کشیدن محکم بر آن، شدیدتر است. و یا مانند کسی است که شاخه برافروختۀ درخت شوره گز را با مشت می گیرد؛ آنها چراغ های تاریکی ها می باشند و خداوند ایشان را از هر فتنۀ تیره و تاریک نجات می دهد.
و- در کتاب کافی (ج۱ ص۳۳۳ ح۲) امام صادق علیه السلام در پاسخ به سؤال عمّار ساباطی در مورد مقایسۀ برتری عبادت با امام پنهان و امام ظاهر دارای حاکمیت حق، پس از برتر شمردن عبادت با امام پنهان، از جمله فرمودند:
و بدانید هرکس از شما در آن شرایط یک نماز فریضه را در وقتش به جماعت و پنهان از دشمنش به جا آورد و آن را کامل نماید، خداوند برای او پنجاه نماز فریضه در جماعت را ثبت خواهد کرد. و هرکس از شما یک نماز فریضه را در وقتش و پنهان از دشمنش تنها به جا آورد و آن را کامل نماید، خداوند عزوجل به ازای آن برای او بیست و پنج نماز فریضۀ تنهایی را ثبت خواهد کرد. و هرکس از شما نماز نافله ای را در وقتش به جا آورد و آن را کامل نماید، خداوند به ازای آن ده نماز نافله برایش ثبت می کند. و هر کس از شما کار خیری انجام دهد، خداوند عزوجل به ازای آن بیست کار خیر را از برای او ثبت خواهد کرد…….
علاوه بر موارد فوق توجه به این موضوع نیز حائز اهمیت است که سیر در قرآن و تاریخ به وضوح نشان می دهد که افراد و امت ها در مراحل مختلف در معرض امتحان قرار می گرفتند، و کسانی که به حسب عوامل دنیایی و به دلیل آسودگی به حق گرویده بودند در آن آزمایشات معلوم و کنار زده می شدند؛ همانطور که جمعیت کثیری از اهل کوفه به امید غالب شدن امام حسین به ایشان نامه نوشتند و پس از سخت شدن امتحان ماهیت حقیقی خود را نشان دادند و در واقع بیرون رانده شدند.
و طبق فرمودۀ قرآن در آیۀ سوم سورۀ عنکبوت؛ و تا خداوند معین کند آن کسانی را که راست گفتند و معین کند دروغگویان را.
